Strefa wiedzy

Przygotowanie do badań i konsultacji

Przygotowanie do badania 24 godzinna pH metria z impedancją

Badanie nie wymaga specjalnego przygotowania. Dla uniknięcia wymiotów podczas zakładania sondy zaleca się pozostanie na czczo przez 6 godzin przed badaniem.
W niektórych przypadkach, w zależności od wskazań do badania, może zaistnieć potrzeba przyjęcia bądź powstrzymania się od przyjęcia niektórych leków. Z reguły zaleca się wstrzymanie od przyjmowania inhibitorów pompy protonowej przez 7 dni przed badaniem, innych leków wpływających na wydzielanie żołądkowe i leków prokinetycznych przez 2 dni oraz leków zobojętniających przez 24 godziny przed badaniem. Bardzo prosimy o poinformowanie lekarza kierującego do badania o wszystkich zażywanych lekach i zastosowanie się do jego zaleceń odnośnie zażywania leków w okresie kilku dni przed badaniem i w czasie jego trwania.

Przygotowanie do kolonoskopii/sigmoidoskopii

Przygotowanie do badania należy rozpocząć tydzień przed planowanym zabiegiem. Należy wówczas przerwać przyjmowanie preparatów zawierających żelazo. Osoby przyjmujące leki antyagregacyjne (np. Aspiryna, Acard, Ticlid) powinny skonsultować się z lekarzem w kwestii ich chwilowego odstawienia. Osoby przyjmujące leki zakrzepowe powinny skonsultować się z lekarzem w celu uzgodnienia zmiany leków na heparynę niskocząsteczkową.

4 dni przed badaniem należy unikać spożywania surowych owoców i warzyw, zwłaszcza tych które zawierają drobne pestki (winogrona, maliny, porzeczki, truskawki, kiwi, pomidory, figi, ogórki). Zaleca się również nie spożywać buraczków, pieczywa z ziarnem oraz maku.

1 dzień przed badaniem można zjeść lekkie śniadanie (bez napojów gazowanych i mleka). Dopuszczalny jest niewielki objętościowo obiad we wczesnych godzinach popołudniowych. Posiłek powinien składać sięz półpłynnych, łatwo przyswajalnych produktów np. kisiel, budyń, kleik, czy jogurt. Nie należy spożywać kolacji

Jeżeli badanie planowane jest na godziny przedpołudniowe, to w dniu poprzedzającym kolonoskopię, około godziny 14 należy rozpocząć zasadnicze przygotowanie do badania, czyli przyjmowanie preparatu FORTRANS (preparat dostępny w aptece, po okazaniu recepty wystawionej przez lekarza kierującego na badanie). Każdą z czterech saszetek preparatu należy rozpuścić w 1 litrze niegazowanej wody i wypić jew ciągu 5-6 godzin od przyrządzenia pierwszego napoju. Od momentu rozpoczęcia przyjmowania preparatu FORTRANS nie można nic jeść. Można natomiast pić wodę niegazowaną lub herbatę.

Jeżeli badanie planowane jest na godziny popołudniowe lub wieczorne w dniu poprzedzającym badanie należy spożyć trzy saszetki preparatu FORTRANS (w godzinach popołudniowych i wieczornych), a czwartą(ostatnią), rano w dniu badania.
Reakcją organizmu na przyjmowanie roztworu Fortrans są liczne wypróżnienia, na koniec treścią płynną.

W przypadku trudności z przygotowaniem się do badania, w szczególności w przypadku pogorszenia samopoczucia w trakcie przygotowania , konieczny jest kontakt z lekarzem.

Przygotowanie do badania może wywołać skutki uboczne np.: nudności, wymioty, ból brzucha, kurcze jelit, biegunkę, ogólne osłabienie organizmu, dreszcze, ból i zawroty głowy, uczucie zmęczenia i reakcjenadwrażliwości...
Przed badaniem zalecane jest wykonanie badań: antygen Hbs i p/ciała HCV

Przygotowanie do gastroskopii

Na badanie należy zgłosić się na czczo.
5 godzin przed badaniem należy odstawić przyjmowanie płynów.
Przed badaniem zalecane jest wykonanie badań: antygen Hbs i p/ciała HCV

Przygotowanie do rektoskopii

Rektoskopia jest to badanie endoskopowe odbytnicy. Do wykonania tego badania niezbędne jest urządzenie zwane  rektoskopem. Ma ono kształt sztywnej rurki. Rektoskop wprowadza się przez odbyt do odbytnicy. Badanie wykonuje się u chorego leżącego w pozycji kolankowo-łokciowej (to znaczy opierającego się na kolanach i łokciach). Następuje wówczas wyprostowanie okrężnicy esowatej. Podczas badania pacjent może odczuwać parcie na jelito, a niekiedy ból (należy go zgłosić lekarzowi).

Należy zakupić w aptece zestaw do lewatywy – Enema (2 sztuki).  Jedną wlewkę doodbytniczą wykonać rano, druga na 2-3 godziny przed badaniem.

Jak wygląda pierwsza wizyta u dietetyka

Pierwsza konsultacja w naszej poradni trwa ok 45 minut. Podczas przyjaznej rozmowy przeprowadzimy z Tobą dokładny wywiad dietetyczny i zdrowotny. Dzięki informacjom na temat Twojego stylu życia, aktywności fizycznej i preferencji kulinarnych przygotujemy indywidualny jadłospis. Odpowiemy także na wszystkie Twoje pytania dotyczące odżywiania się.

Na spotkaniu wykonamy analizę składu ciała, dzięki której otrzymasz informacje z czego zbudowane jest Twoje ciało. Wynik pozwoli określić procentową zawartość tłuszczu, wody i mięśni w Twoim organizmie. Ponadto poznasz swój wiek metaboliczny, wskaźnik BMI, oraz BMR ( podstawowa przemiana materii). Analizę wykonujemy nieinwazyjną metodą bioimpedancji elektrycznej (BIA) przy użyciu analizatora firmy Tanita.

Pod koniec wizyty, na podstawie uzyskanych informacji wspólnie ustalimy cele do osiągnięcia i oszacujemy czas trwania indywidualnego Planu Żywieniowego, otrzymasz także wstępne zalecenia przygotowujące do diety.

Jak przygotować się do wizyty u dietetyka

1. Przygotuj dzienniczek żywieniowy. Zaleca się wypełnienie dzienniczka w ciągu 3 dni (2 robocze i 1 dzień wolny np. sobota) - plik do pobrania/wydrukowania w zakładce "Dokumenty do pobrania".
2. Spisz dokładnie wszystkie przyjmowane przez Ciebie leki lub przynieś dotyczące ich ulotki informacyjne
3. Jeżeli posiadasz, przynieś aktualne wyniki badań (glukoza, cholesterol, morfologia krwi, mocz)

Badanie składu ciała:
W celu otrzymania dokładnych wyników pacjent powinien wcześniej przygotować się do badania:
1. Przybycie na badanie na czczo (w godzinach porannych) lub 3-4 godzin po spożyciu ostatniego posiłku
2. Nie spożywanie 24 godziny przed badaniem napojów na bazie kofeiny i alkoholu,
3. Jeśli to możliwe, nie przyjmowanie w dniu pomiaru diuretyków (leki moczopędne)
4. Oddanie moczu około 30 minut przed badaniem

Aby nie zaburzać przewodnictwa Pacjenci do badania proszeni są o zdjęcie biżuterii oraz dodatków, w skład których wchodzą metalowe części. Pomiaru dokonuje się na bosaka. W przypadku kobiet pomiaru nie należy przeprowadzać w
trakcie menstruacji.

Badanie holterowskie

mobileHolter to wysokospecjalistyczne kardiologiczne badanie holterowskie, precyzyjnie diagnozujące zaburzenia rytmu serca z monitoringiem przebiegu badania w czasie rzeczywistym.
Długość badania można dostosować do indywidualnych potrzeb diagnostyki (od 1 dnia, nawet do kilku tygodni).

Wskazania do badania mobileHolter:

  • Omdlenia, zasłabnięcia, utrata przytomności – badanie potwierdzi lub wykluczy przyczynę kardiologiczną
  • Zaburzenia rytmu serca: kołatanie serca, przyspieszenie bicia serca, uczucie nierównej pracy serca
  • Choroba niedokrwienną serca - zapis EKG w połączeniu np. z bólem w klatce piersiowej
    jest cenną wskazówką dla lekarza prowadzącego
  • Bradykardia - wolna czynność serca, poniżej 60 uderzeń na minutę (zaburzenia przewodzenia impulsów elektrycznych)
  • Wszczepiony rozrusznik serca - ocena sprawności stymulatora serca

Nad każdym badaniem, cały czas, czuwa zdalnie Centrum Monitorowania. Jest to zespół doświadczonych techników EKG i specjalistów kardiologii z wieloletnim stażem. Centrum Monitorowania kontroluje jakość zapisu badania w czasie rzeczywistym i w razie wystąpienia problemów technicznych (np. źle przyklejonych elektrod, niejasnego zapisu, wyczerpywania się baterii), kontaktuje się telefonicznie z pacjentem lub opiekunem pacjenta.

Po zakończeniu badania, do 3 dni roboczych, w Centrum Monitorowania powstaje raport z pełnym opisem pracy serca pacjenta. Z pomocą tak szczegółowo i profesjonalnie przygotowanego dokumentu, lekarz prowadzący może rozpocząć terapię najlepiej dostosowaną do potrzeb serca pacjenta.

W ramach usługi mobileHolter Pacjent otrzymuje:

  • Badanie holterowskie (24 godzinne lub wielodobowe)
  • Całodobowy nadzór techniczny nad jakością przebiegu badania prowadzony przez wyspecjalizowany personel Centrum Monitorowania
  • Możliwość zgłaszania na bieżąco, poprzez dotykowy ekran urządzenia, odczuwanych symptomów (jak np. duszność, palpitację, zawroty głowy, zmęczenie itp.) - zostają one uwzględnione w raporcie
  • Kompleksowy raport z wynikami badania umożliwiający skuteczną diagnozę pracy serca (do 3 dniroboczych od zakończenia badania)

Badanie metodą Holtera jest bezbolesne i nie trzeba się do niego specjalnie przygotowywać. Ponadto można wykonać je bez względu na wiek lub przyjmowane leki.

ECHO serca

Echo serca (USG serca, echokardiografia, UKG, ultrasonokardiografia) jest badaniem, które pozwala na ocenę budowy serca i jego pracy. Podczas badania ECHO oceniane są zastawki (ich budowa i funkcja), jamy serca (tj. przedsionki i komory) - oceniane są poprzez pomiar ich objętości, grubości ścian, kurczliwości.

ECHO serca pozwala również zdiagnozować obecność płynu (np. krwi) w worku osierdziowym (worku otaczającym serce). ECHO serca jest badaniem nieinwazyjnym, więc nie ma żadnych przeciwwskazań do jego wykonywania.
Badanie ECHO serca wykonywane jest w pozycji leżącej. Pacjent leży na leżance na lewym boku, klatka piersiowa musi być odsłonięta by zapewnić lekarzowi dostęp. Na głowicę aparatu (urządzenie w kształciemałego cylindra, które wysyła i odbiera fale dźwiękowe) nakładany jest żel a następnie głowicę przykłada się pod różnymi kątami do klatki piersiowej w okolicy serca. Obrazy powstałe podczas badania pokazywane są na monitorze aparatu i nagrywane na nośniku (taśma VHS lub CD-ROM). Projekcje obrazu serca można także wydrukować na specjalnym papierze.

Badanie trwa ok. 30-60 minut i jest całkowicie bezbolesne dla pacjenta. Nie wymaga też żadnego przygotowania.

Badanie proktologiczne

Cel badania proktologicznego
Badanie per rectum polega na wprowadzeniu przez lekarza palca przez odbyt na głębokość ok. 8 cm, aż do tzw. fałdu Kohlrauscha. Stosowane jest w ginekologii, proktologii i urologii. Badanie proktologiczne umożliwia ocenę stanu odbytu, jego śluzówki i kanału, odbytnicy, przestrzeni zaodbytniczej oraz narządówz nią sąsiadujących, są to: kość krzyżowa i guziczna, jelito kręte, jelito ślepe wraz z wyrostkiemrobaczkowym, doły kulszowo-odbytnicze, dolna pętla esicy. Badanie per rectum umożliwia także ocenę stanu organów u mężczyzn – dno pęcherza moczowego, nasieniowody, pęcherzyki nasienne, gruczoł krokowy, opuszek prącia. U kobiet natomiast pomocne jest w diagnostyce stanów chorobowych tylnej powierzchni macicy, górnego odcinka pochwy, jajników, szyjki macicy, zagłębienia maciczno-odbytniczego,a także w badaniu główki płodu u kobiet ciężarnych.

Wskazania do badania per rectum
Istnieje szereg sytuacji, w których wynik badania proktologicznego jest kluczowy w ukierunkowaniu dalszej diagnostyki i podjęcia odpowiedniego leczenia. Można je podzielić na kilka grup: chirurgiczne (rozpoznawanie i kwalifikacja do leczenia ropni okolicy odbytu, torbieli włosopochodnych, nowotworów jelita grubego, czasem przydatne w diagnostyce zapalenia wyrostka robaczkowego); urologiczne (przede wszystkim ocena gruczołu krokowego); ginekologiczne i położnicze; oraz ogólnolekarskie (diagnostyka krwawień z przewodu pokarmowego).

Metoda badania per rectum (u mężczyzny).
Badanie per rectum jest rutynowe, jednak warto je wykonać, kiedy można mówić o:

  • krwawieniu z odbytnicy;
  • obecności świeżej krwi w stolcu;
  • dodatnim wyniku na krew utajoną w stolcu;
  • niewyjaśnionej utracie masy ciała;
  • niedokrwistości;
  • weryfikacji badań radiologicznych jelita grubego;
  • zmianie częstości i charakteru wypróżnień (występujące często naprzemiennie zaparcia ibiegunki);
  • pojawiających się silnych bólach brzucha i okolic odbytu;
  • uciążliwym świądzie odbytu;
  • pojawieniu się problemów z oddawaniem moczu u mężczyzn;
  • pojawieniu się bólu przy wypróżnianiu oraz uczuciu niepełnego wypróżnienia;
  • pojawieniu się nieprawidłowej wydzieliny z odbytu lub jego okolic.

Przebieg badania proktologicznego
Badanie per rectum jest wykonywane bez znieczulenia. Stosowane jest jedynie miejscowe znieczuleniew postaci żelu zawierającego środek znieczulający. Lekarz przeprowadzający badanie przez odbyt znajduje się zwykle z tyłu bądź z boku pacjenta. Pacjent proszony jest o przyjęcie jednej z trzech pozycji:

  • leżącej na boku – z nogami zgiętymi w stawach biodrowych i kolanowych, z kolanami blisko brody;
  • kolankowo-łokciowej – pacjent klęczy na kozetce lekarskiej, podpierając się na przedramionach;
  • stojącej, z pochylonym do przodu tułowiem – pacjent opiera się rękami o krzesło lub stół.

Lekarz zakłada gumowe rękawiczki. Pierwszym etapem badania jest oglądanie okolicy odbytu przy odpowiednim oświetleniu i sprawdzenie, czy nie ma tam: otarć, zaczerwienienia; pęknięć skóry; śladów krwi; owrzodzeń; wypadania śluzówki odbytu; żylaków odbytu (guzków krwawniczych); przetok okołoodbytniczych (czyli kanałów łączących głębiej leżące tkanki z powierzchnią ciała); ropni; torbieli włosopochodnych (stosunkowo często występującej dolegliwości u młodych mężczyzn); zmian o podłożunowotworowym; zmian charakterystycznych dla chorób przenoszonych drogą płciową.

Następnie na swój palec lekarz nakłada odpowiednią ilość substancji o właściwościach poślizgowych (żelu ze środkiem znieczulającym, wazeliny) i delikatnie wprowadza palec przez odbyt do odbytnicy. Ocenia długość i stan kanału odbytu (odcinka pomiędzy odbytem a bańką odbytnicy) i napięcie zwieraczy.

Przesuwając palec na głębokość taką, na jaką pozwala długość palca, lekarz bada w każdym z tych miejsc pełny obwód odbytnicy, oceniając wymienione powyżej struktury. Ostatnim etapem badania proktologicznegojest oglądanie przez lekarza, już po wyjęciu palca z odbytnicy, treści zawartej w bańceodbytnicy pod kątem stwierdzenia ewentualnej obecności krwi, treści ropnej, śluzu. Po badaniu pacjent otrzymuje ligninę bądź papierowy ręcznik, aby oczyścić okolicę odbytu.

Nie ma konieczności specjalnego przygotowywania się do badania proktologicznego (w tym wykonywania lewatywy, wlewki doodbytniczej, stosowania czopków przeczyszczających), chyba że lekarz zaleci inaczej.

Przed wykonaniem badania należy pamiętać, aby zgłosić, czy istnieje reakcja alergiczna, szczególnie na lateks, czy też uczulenie na jakiś środek znieczulający. W trakcie badania pacjent powinien poinformować wykonującego badanie o pojawieniu się wszelkich dolegliwości.

Zabieg Barrona + krioterapia

Technika małoinwazyjna: Skuteczna, bezoperacyjna, bezpieczna metoda leczenia żylaków odbytu. Bezoperacyjne usuwanie żylaków odbytu metodą Barrona jest najczęściej stosowana małoinwazyjną technika leczenia hemoroidów. Metoda ta jest wykorzystywana w chirurgii od ponad czterdziestu lat. Polega ona na założeniu gumowych opasek na szyję guzka krwawniczego, co doprowadza do jego martwicy i oddzielenia się od podstawy tworzącego go żylnego ciała jamistego.

Wskazania: Metoda Barrona może być stosowana w żylakach odbytu I,II i wybranych przypadkach guzków III stopnia.

Wykonanie zabiegu: W trakcie zabiegu, wybrany guzek krwawniczy zostaje dokładnie oceniony w badaniuanoskopowym. Następnie, poprzez anoskop, wprowadza się ligator z dwoma gumkami. Guzek krwawniczy zostaje przeprowadzony tępymi szczypczykami przez światło ligarora. Należy zwrócić uwagę, żeby podstawa ligarora została oparta nieznacznie powyżej linii grzebieniastej - około 5 mm. W tym położeniu ligaror znajduje się w obszarze pozbawionym zakończeń czuciowych i obejmuje w całości szyję usuwanego żylaka. Kolejna czynność polega na jednoczasowym zsunięciu dwóch gumek zaciskających szyje usuwanego guzka, powodując niedokrwienie jego obwodowej części. Do wykonania zabiegu używa się ligatorów mechanicznych lub ssących.

Oddzielenie się niedokrwionego żylaka odbytu od jego podstawy następuje zwykle po okresie 10 do 16 dni od wykonania zabiegu. W trakcie jednego zabiegu możliwe jest założenie gumowych opasek na wszystkie żylaki odbytu. Jednakże w większości przypadków zabiegi wykonuje się oddzielnie, usuwając jeden guzek krwawniczy. Kolejne guzki są usuwane w odstępach 3 do 4 tygodni. Usuwanie kolejno tylko jednego guzka krwawniczego zmniejsza ryzyko powikłań związanych z występowaniem martwicy po założeniu ligatury.

Skuteczność: Skuteczność metody Barrona w leczeniu guzków krwawniczych można ocenić na około 80-90 procent dla żylaków I,II i III stopnia. U niektórych chorych zabieg powinien być powtórzony. W przypadkunawrotu choroby należy zastosować leczenie operacyjne.

Przeciwwskazania: Podstawowym przeciwwskazaniem do leczenia żylaków odbytu metodą Barrona jest stan zapalny kanału odbytu i odbytnicy. Zabieg może być wykonany po ustąpieniu stanu zapalnego. Do przeciwwskazań względnych zalicza się żylaki odbytu IV stopnia oraz przyjmowanie doustnych antykoagulantów.

Krioterapia zmian okołoodbytowych (kłykciny)

Objawy
Objawem choroby może być występowanie niekiedy kilku niewielkich grudek (narośli) w okolicach odbytu lub narządów płciowych. W przypadku większego zaawansowania mogą to być twory "kalafiorowate", rozległe wykwity wokół i/lub wewnątrz odbytu, również głęboko naciekający guz mogący ulegać zezłośliwieniu. Zmiany przyodbytowe można zaobserwować samemu. Zmiany wewnątrz odbytu mogą powodować pieczenie, świąd, uczucie wilgotności, niekiedy niewielkie krwawienie przy defekacji, sporadycznie niewielki ból. Objawy często pacjenci mylą z dolegliwościami hemoroidalnymi. Chorobę rozpoznajemy na podstawie badań klinicznych oraz histopatologicznych (wycinek tkanki badamy pod mikroskopem). Część zakażeń może przebiegać bezobjawowo (bez widocznych dla oka zmian). Duża część zakażeń wirusami z grupy HPV ustępuje samoistnie dzięki odporności organizmu. Bezobjawowe zakażenie oraz możliwość wystąpienia naturalnej reakcji odpornościowej  powoduje, iż możemy nigdy się nie dowiedzieć, iż zakażenie miało miejsce. Utrzymywane w tym czasie kontakty płciowe nie dają tej samej gwarancji partnerowi. Najgroźniejsze są zakażenia wirusem HPV 16, 18, 31 i 45, rozległe i nie leczone bowiem mogą prowadzić do rozwoju raka szyjki macicy bądź innych nowotworów narządów moczowo-płciowych. Profilaktyka to m.in. ograniczenie liczby partnerów seksualnych, brak kontaktu z osobami zarażonymi, a także regularne wykonywanie cytologii (test Pap) u kobiet.

Leczenie
Leczenie jest trudne i długotrwałe, istnieje możliwość nawrotów choroby i współistnienie z innymi chorobami. Leczeniem miejscowym najczęściej zajmują się dermatolodzy. W przypadku nieskuteczności leczenia farmakologicznego stosuje się metody chirurgiczne: krioterapia, wycięcie, koagulacja i laser. Obecnie kriochirurgia jest metodą preferowaną, dzięki niej otrzymujemy najlepsze wyniki w leczeniu kłykcin kończystych.

USG jamy brzusznej

USG jamy brzusznej to badanie, które warto robić profilaktycznie co najmniej co trzy lata (lepiej co 1-2 lata). Badanie to pozwala ocenić stan narządów jamy brzusznej i wykryć nawet drobne nieprawidłowości i zmiany w ich budowie. Sprawdź, jak przygotować się do tego badania.

Jak przebiega USG jamy brzusznej.
USG jamy brzusznej pozwala ocenić stan narządów jamy brzusznej, wykryć nieprawidłowości i zmiany w ich budowie czy też zdiagnozować występowanie płynu w jamie brzusznej. Narządy, które można zbadać dzięki USG jamy brzusznej to:
wątroba
pęcherzyk żółciowy
drogi żółciowe
nerki
trzustka
śledziona
aorta i inne duże naczynia
pęcherz
gruczoł krokowy
macica i przydatki

USG jamy brzusznej – przygotowanie do badania:
Badanie należy wykonywać na czczo.
Przygotowanie do badania, o ile lekarz nie zaleci inaczej:

  • Co najmniej 6 godzin przed badaniem nie można nic jeść, dopuszcza się picie niegazowanej wody.
  • Nie należy też żuć gumy ani palić papierosów.
  • Pacjenci przyjmujący leki - mogą to zrobić, popijając je niegazowaną wodą, nie później jednak, niż1 godzinę przed badaniem.
  • Pacjenci z tendencją do wzdęć - powinni zachować lekkostrawną dietę już dwa dni przed badaniem -W dniu poprzedzającym badanie należy przyjmować Simetigast Forte 1 kapsułka wieczorem i 1 kapsułka rano w dniu badania lub Espumisan 3 x dziennie po 3 do 4 kapsułek (środek odgazowujący – dostępny w aptece bez recepty)
  • Jeżeli badany ma być pęcherz, konieczne jest jego wypełnienie (trzeba wypić co najmniej 2 litry płynów) i nieoddawanie moczu przed badaniem.
  • Na badanie należy (w miarę możliwości) przynieść wyniki poprzednich badań USG danej okolicy, lub wyniki innych badan - dotyczących tego problemu.
  • Badanie jest niebolesne i nie ma żadnych przeciwwskazań do jego wykonania (nawet w ciąży).
  • Największą przeszkodą w prawidłowej ocenie narządów jamy brzusznej jest zaleganie treści pokarmowej i gazu w żołądku, dwunastnicy i jelitach.
USG ginekologiczne

USG ginekologiczne przez powłoki brzuszne
Warunkiem koniecznym do zbadania narządu rodnego przez powłoki brzuszne, jest możliwie maksymalne wypełnienie pęcherza. W przeciwnym wypadku gazy w końcowym odcinku jelit, uniemożliwiają dostęp fali ultradźwiękowej do tych struktur. Aby pęcherz moczowy był prawidłowo wypełniony, należy ponad godzinę przed wyznaczonym terminem badania wypić 1 do 1,5 litra niegazowanych płynów i nie oddawać moczu.
Na badanie należy (w miarę możliwości) przynieść wyniki poprzednich badań USG danej okolicy, lub wyniki innych badan - dotyczących tego problemu.

USG ginekologiczne transwaginalne
Badanie nie wymaga żadnego przygotowania. Nie należy przed badaniem mieć wypełnionego pęcherza, gdyż nie ma to wpływu na jakość uzyskiwanych obrazów, a może być przyczyną dodatkowego dyskomfortuw czasie badania.
Na badanie należy (w miarę możliwości) przynieść wyniki poprzednich badań USG narządu rodnego (w tym również przez powłoki brzuszne).
W olbrzymiej większości przypadków, badanie jest niebolesne i nie ma żadnych przeciwwskazań do jego wykonania, jeżeli tak zdecydował ginekolog.

Cytologia ginekologiczna

Sposób przygotowania do badania cytologicznego:

  • Materiał do badania cytologicznego pobierany jest przed badaniem ginekologicznym, badaniem ultrasonograficznym z użyciem głowicy dopochwowej, badaniem bakteriologicznym (posiew) lub wirusologicznym z pochwy i/lub kanału szyjki macicy.
  • Badanie cytologiczne można wykonać najwcześniej 2 dni po zakończeniu ostatniego krwawienia miesiączkowego i najpóźniej 4 dni przed spodziewanym terminem rozpoczęcia kolejnego krwawienia miesiączkowego (najlepiej pomiędzy 10 a 20 dniem cyklu - pierwszy dzień cyklu to pierwszy dzień krwawienia miesiączkowego).
  • Co najmniej 4 dni przed badaniem cytologicznym nie należy stosować żadnych leków/preparatów dopochwowych, tamponów dopochwowych ani też płukania pochwy.
  • Co najmniej 24 godziny przed badaniem cytologicznym należy powstrzymać się od stosunków płciowych.
  • Co najmniej 24 godziny przed badaniem cytologicznym nie należy poddawać się badaniu ginekologicznemu, badaniu ultrasonograficznemu z użyciem głowicy dopochwowej, nie należy pobieraćz pochwy i/lub kanału szyjki macicy materiału do badania bakteriologicznego (posiew) lub wirusologicznego.
  • W przypadku występowania stanów zapalnych pochwy konieczne jest ich wyleczenie przed pobraniem materiału do badania cytologicznego.

Leki

  • W dniu badania należy zażyć wszystkie leki przyjmowane na stałe z wyjątkiem leków dopochwowych.

Niezbędne informacje przekazywane lekarzowi:

  • Data ostatniego krwawienia miesiączkowego
  • Czas trwania cykli miesiączkowych (cykl miesiączkowy jest liczony od pierwszego dnia krwawienia miesiączkowego do pierwszego dnia następnego krwawienia miesiączkowego)
  • Przebyte: porody, poronienia, operacje narządu rodnego, leczenie zmian: szyjki macicy, pochwy, sromu
  • Dotychczasowe wyniki badań cytologicznych, kolposkopowych, histologicznych
  • Przyjmowane leki szczególnie leki hormonalne

Podczas badania poinformuj lekarza/położną o:

  • Nagłych dolegliwościach (np. ból), które wystąpiły w trakcie lub tuż po pobraniu materiału do badania cytologicznego

Przeciwwskazania:

  • Brak - badanie cytologiczne może być wykonywane u kobiet w każdym wieku, również u kobiet w ciąży; badanie cytologiczne może być wielokrotnie powtarzane w zależność od wskazań medycznych określonych przez lekarza.
Przygotowanie do wodorowego testu oddechowego

Cztery tygodnie przed badaniem
Nie przyjmować antybiotyków
Nie należy poddawać się kolonoskopii
Nie należy poddawać się fluoroskopii

Tydzień przed badaniem:
Nie przyjmować środków zagęszczających ani rozluźniających stolec
Nie przyjmować witamin ani suplementów zawierających fruktozę jako środek aromatyzujący albo laktozę jako wypełniacz
Nie przyjmować suplementów błonnika, Immodium ani Pepto Bismolu
Unikać przyjmowania prebiotyków i probiotyków
Unikać przyjmowania inhibitorów pompy protonowej i antagonistów receptora H2

Trzy dni przed badaniem:
Na trzy dni przed badaniem pacjent powinien zastosować poniższą dietę*. Jeśli pacjent nie ma pewności, czy dany produkt jest dozwolony, należy powstrzymać się od jego spożywania, aby uniknąć ewentualnego wpływu na wynik badania.

Produkty niedozwolone:
ziarna zbóż i przetwory zbożowe
mleko i produkty mleczne
owoce i przetwory owocowe
warzywa
orzechy, nasiona i rośliny strączkowe
wszystkie produkty zawierające syrop kukurydziany o wysokiej zawartości fruktozy, produkty bezcukrowe, keczup, miód, musztarda, majonez itp.

Produkty dozwolone:
pieczony lub grillowany kurczak, indyk lub ryba z małą ilością soli
biały ryż gotowany na parze
jajka
woda
*Zaleca się stosowanie powyższej diety przez co najmniej 24 godziny. W przypadku pacjentów cierpiących na zaparcie zaleca się dietę trwającą dwa lub trzy dni, ponieważ przejście pokarmu przez jelito jest spowolnione.

12 godzin przed badaniem:
Nie przyjmować żadnych pokarmów na co najmniej 12 godzin przed badaniem. Pić tylko niegazowaną wodę. W dniu badania nie przyjmować lekarstw. Zabrać ze sobą na badanie wszystkie przepisane przez lekarza produkty lecznicze.
UWAGA: Jeśli pacjent jest diabetykiem i przyjmuje odpowiednie lekarstwa albo cierpi na chorobę, na którą może mieć wpływ zastosowana dieta lub nieprzyjmowanie pokarmów, należy skonsultować się z lekarzem.

W dniu badania
Nie przyjmować żadnych lekarstw
Nie palić
Nie żuć gumy ani cukierków
Nie wykonywać ćwiczeń gimnastycznych
Nie używać kleju do protez zębowych
Na dwie godziny przed rozpoczęciem testu można umyć zęby
Przynieść na badanie wszystkie przepisane przez lekarza produkty lecznicze
Przeznaczyć wystarczającą ilość czasu na badanie, ponieważ może ono potrwać do trzech godzin
Można przynieść coś do czytania dla wypełnienia czasu podczas badania